Dag 31 van Vezelay naar Le Chemin bij Anthien

Hallo allemaal,

Er is tot nu toe één pelgrim gekomen, en hij heeft er geen bezwaar tegen, dat ik bij hen op de kamer slaap.
We hebben net ergens super gegeten. Niet te ver van huis, want dat is veel te koud. Nu nog een glaasje wijn als afzakkertje in de keuken. 
Morgenvroeg om half zeven op, want om zeven uur krijgen we in de kathedraal de pelgrimszegen. Wie weet waar het goed voor is.
Als we net het licht uit hebben, komen er nog drie heren uit Würzburg aan. Ze hebben problemen gehad met  de trein door stakingen.
Vanmorgen om zes uur begint de eerste al met opstaan. Wim en ik blijven dan nog liggen tot half zeven,want dat is afgesproken.
In verband met Koningsdag trek ik een oranje t-shirt aan, dat ik toevallig bij me had. Toch een beetje aan Nederland denken, al is het in onze belevenis erg ver weg.
Tegen zeven uur gaan we naar de basiliek, enkele minuutjes lopen, maar het is wel erg koud. 
In de kerk ook. Voor op het altaar liggen dan al een stuk of twaalf paters en nonnen te  bidden.
Om zeven uur beginnen ze de psalmen te zingen. We zijn dan met een stuk of twaalf pelgrims.
Langzaam aan beginnen we te verkleumen. Om half acht zijn wij dan aan de beurt en krijgen we de zegen. Intussen is wel de zon gaan schijnen, wat een warm gevoel geeft in deze koude kerk. Ik zag dat de nonnen heel dikke truien met heel lange mouwen aan hadden. Onder het zingen konden ze dan de mouwen over de handen trekken. 
Ook zaten er nog twee "proefnonnen". Twee jonge meisjes die zich nog aan het oriënteren zijn, of  het kloosterleven geschikt is voor hen.
In 1975 zij we ook in Vezelay geweest in verband met de studie van Wim. Maar er is weinig herkenning. Wel  de grote hal voorin de kerk, waar vroeger de pelgrims sliepen. Verder. Is het een leuk middeleeuws stadje, waar het in de zomer wel druk zal zijn van de toeristen
Na de dienst gaat aan aantal mensen naar de bakker en de winkel. Als we dan aan het ontbijt zitten, zijn we toch met  zes mannen en zeven vrouwen. 
Daarna weer  afscheid nemen van Norbert, want hij neemt nu de westelijke route langs Bourges, wij gaan via Nevers. Maar we zijn er van overtuigd, dat we elkaar weer zullen ontmoeten!
En dat duurt niet erg lang. Als we een half uur onderweg zijn, zien we daar weer bekende gezichten. Het zijn Norbert en de Parijse pelgrim. Ze gingen de  route via Bourges, maar hebben zich verlopen!
Ze moeten nu 2 1/2 kilometer terug en dan weer het pad oppikken. En ze hadden al meer als dertig kilometer op de planning staan! Dat schiet niet op.
De Parijse pelgrim heeft de accu van de telefoon zo goed als leeg en Norbert heeft geen navigatie, dus afsnijden is dan geen optie.
We lopen nu door het dal van  van de Cure. Het al landschap lijkt weer een beetje op Zuid-Limburg, heuvelachtig, een riviertje hier en daar, wat koeien in de wei, zonnetje, dat af en toe achter een wolk verdwijnt. Niks mis mee. Als we verder lopen zien we, dat er in de weilanden veel meidoornhagen staan. Het is net als of je groene kantjes ziet.
De bossen in de verte hebben vele tinten groen, met wat witte plukjes bloesem er tussen.
De lucht heeft alle kleuren die je je maar bedenken kunt. Van bijna zwart tot stralend blauw.
In de verte zie je de buien eruit vallen en als je heel goed voelt, krijgen we af en toe regendruppeltje mee. Dan zijn we heel blij, dat het daar bij blijft en denken we aan al die activiteiten in Nederland, die niet door konden gaan vanwege het weer.
Aan het einde van de dag is er weer een toetje. Eerst flink bergaf, en dan weer naar boven. 
Dan komen we in l'esprit-du-chemin aan. We worden heel warm ontvangen door Nina, een vrijwilligster. Huberta en Arno de eigenaars hebben voorheen in St-Jean-Pied-de -Port een herberg gehad. Sinds twee jaar zitten ze hier en zijn een  grote boerderij aan het verbouwen als herberg.
Er is nog een echtpaar uit Beekbergen, die met de auto hier zijn en de fietsen achterop. Ik vroeg of er een mogelijkheid was om ze was te doen, maar dat was niet de bedoeling voor pelgrims. Mocht wel, op de hand. En als ik ergens een hekel aan heb....
Maar na een kwartiertje kwam Nina me halen. Ze mocht de was wel in de machine doen, maar de andere pelgrims mochten het niet weten! Ik blij. 
We hebben ook gevraagd, of we een nachtje langer konden blijven. Even een dagje niet lopen, zo dat mijn been ook wat rust krijgt. Het gaat al beter, maar we hebben nog heel wat kilometers te gaan, dus een dagje rust kan geen kwaad.
Tot onze verrassing is de man met de ezel ook hier. Hij blijft hier ook twee nachten. Dus we zullen vast nog wel met hem op de foto komen.
Het is hier echt een gehucht. Vroeger zeiden we wel eens, vijf huizen en een koeienstal. Meer is dit echt niet.En in het dichtstbijzijnde dorp is helemaal niks te krijgen. Gelukkig hebben we op tijd de voorraad aangevuld.
Vandaag hebben we 25 kilometer gelopen +707 = 732 kilometer.