Dag 4 van Velserbroek naar Hoofddorp

Dag 4 van Velserbroek (km 57)naar Hoofddorp (km 75)

Na het eten nog even lekker buiten gezeten in het zonnetje . Toen mevrouw de slimste mens ging kijken, hebben we meegekeken, als je straks twee weken moet inhalen, is een beetje veel van het goede. Daarna naar bed. Maar slapen, ho maar. Er was kermis in de buurt, daarnaast was het te warm, daarna kregen we bezoek van een mug, die je stiekem prikte, waar je niets van merkte, tot je ongemerkt begint te krabben . En dan ben je verloren! Je probeert je nog wat in te houden, maar doordat het nog broeierig warm is, wordt de jeuk alleen maar erger! Dan maar  zoeken waar je after bite hebt. Gelukkige helpt dat een beetje. Meevaller: de mug was blijkbaar alleen en ze had ook nog zo lekker om je hoofd kunnen zoemen! Toch heb ik altijd pech. Wim prikken ze bijna nooit.

Maar toch ben ik om half vijf al weer wakker . Dan maar de krant lezen op het tablet.

Voor mij is deze tijd niet abnormaal. Ik ben wel vaker zo vroeg wakker.

Onze gastvrouw had weer voor een goed ontbijt gezorgd. Maar ze liet ons niet gaan voor ze een foto van ons had gemaakt. De hoed van Wim en de kar natuurlijk . Dat vond ze geweldig.

Wij hadden respect voor haar dat ze op 85 jarige leeftijd nog gasten wilde ontvangen. Ondanks de stokken, scootmobiel en traplift! 

Door de mooie Hollandse polder vervolgden we de weg richting Spaarndam. Daar zouden we koffie kunnen krijgen en natuurlijk een sanitaire stop. Dit laatste mocht wel maar voor koffie was het te vroeg.  Wel hadden ze daar een geweldige deur naar het damestoilet !

Spaarndam is een mooi oud dorpje met uiteraard nieuwbouw, maar voor zover we het konden inschatten heel mooi aangepast. Het water is inderdaad de Mooie Nel, Piet. In de verte zie je overal hoogbouw o.a van Haarlem denk ik. Verder slingerend door de polder komen we in het heel lange dorp Haarlemerliede terecht. Ook een mooi dorp, alleen erg vervelend dat de stoep telkens van links naar rechts gaat.

We passeren intussen fort nummer 17 Dit wordt door verschillende ondernemers gebruikt. Andere werden gebruikt als kaasopslag, eentje was een oefenruimte voor popmuzikanten en ook werd er één als wellnesgebeuren gebruikt. Van sommige zag je alleen een begroeide berg, van anderen alleen een flinke brok beton. Als we dan het spoor zijn overgestoken (spoorlijn Amsterdam naar Haarlem uit 1839) en onder de autoweg door zijn, lopen we tegen een restaurant aan. De Zoete Inval. Fijn voor de lunchpauze!!

Door een mooi natuurgebied kwamen we uiteindelijk in Vijfhuizen terecht. Onderweg nog even een obstakel. Na anderhalve kilometer een hekje met zo’n opstapje ervoor en erachter. Dus de kar eerst eroverheen getild en toen wij zelf om de beurt. Intussen arriveerde ook een echtpaar op de fiets. Die stonden ook raar te kijken. Gelukkig waren het geen elektrische! Wim heeft ze nog even geholpen en na een gezellig praatje ging ieder weer zijn eigen weg.

Bij een brug aangekomen lag er een bootje met vier personen erin. Het bootje was twee centimeter te hoog voor de brug . Maar te hoog is te hoog. Willen jullie er niet bij komt zitten, dan zijn we diep genoeg. Vonden we toch een beetje moeilijk. Bij een auto kun je de banden leeglaten maar bij een boot…..Gelukkig was de brugwachter er en er kwam nog een boot. Probleem opgelost. Langzaam kregen we toch weer zin in koffie. Bij het volgende fort, waar we toch langskomen is een restaurant. Helaas, gesloten.

Omdat we langs het MH17 monument wilden lopen gingen we Vijfhuizen in. Wim had al op internet gekeken maar alles was dicht. Toen maar een inboorling gevraagd en deze zei dat de snackbar misschien open was.. en gelukkig, ze was open, maar er was alleen maar koffie of koffie. Geen cappuccino of wat anders . Dan maar koffie en even van de benen af.

Na een kwartiertje vervolgden we onze weg. We hadden nu even echt “onze” route. Met twee kilometer omlopen konden we langs het MH17 monument lopen.  We zijn er in mei geweest, toen vond ik het al indrukwekkend, maar nu met hun zonnebloemen in bloei, maakte het nog meer indruk. In 2014 had Rusland ook ook al oorlog met Oekraïne. Het wordt tijd dat dit eens op houdt, maar daar is Poetin het niet mee eens. 

Via het Floriadeterrein van 2002 (waar in het voorjaar de Libellebeurs was) liepen we richting Hoofddorp, na eerst nog aan een inboorling gevraagd te hebben of we daar door konden lopen. Nog wel , antwoordde hij. En inderdaad, verder op stonden borden, dat het terrein vanaf 10 augustus afgesloten was ivm een evenement.

Daarna werd het kilometers recht doorlopen op een fietspad. Er werd best veel gebruik van gemaakt door fietsers. Aan de andere kant van het water was een mooi park en aan het eind een zwemvijver. Uiteraard met dit weer druk bezet voor zover we konden zien. Het fietspad moesten we daarna delen met de schapen. Dat was goed zichtbaar, want overal lagen van die kleine keuteltjes. Je kon er echt niet om heen!

In Hoofddorp zelf vonden we al snel ons slaapadres. Deze keer bij een mevrouw van Arubaanse afkomst die vroeger met een man uit Tegelen was getrouwd. Na haar scheiding trouwde ze nog eens met een man uit Leveroy! Hoe klein kan de wereld zijn!!

Ze kookt ook voor ons, dus weer een verrassing wat de pot schaft!

Tot  morgen,

Groetjes, Wim en Tilly