Dag 13, 12 augustus 2023, van Zeegse (km 253) naar Veendam (278).

Hallo allemaal 

meneer Leo  heeft ons duidelijke instructies gegeven, die ook nog beschreven staan op een papier dat op de keukentafel ligt.                                            Na gedoucht te hebben,  op ons gemak naar restaurant het Witte Huis gelopen. Maar goed dat we gereserveerd hadden, want er was geen plekje meer vrij! Vanmorgen zag de lucht er weer heel bekend uit: gewoon grijs. De voorspellingen kun je ook maar beter vergeten. Misschien valt het mee. Na het ontbijt moeten we alles nog”poetsen”. Valt wel mee hoor. Als je niets vuil maakt…..,.we vertrekken zonder meneer Leo nog te zien. We gaan weer meteen de bossen in . Het wordt een klein beetje heuvelachtig door de zandverstuivingen.  We zien een echtpaar aankomen. Als we dichterbij komen wijzen wij, de dames met een vinger naar elkaar en roepen in één adem: dat kan niet!! Het is een dame waar ik af en toe mee praat als ik bij het Kruidvat kom. Haar man is gelijk met ons op weg geweest naar Santiago. Ze zijn al snel teruggekomen omdat ze o.a. geen goede kleding bij zich hadden. Het jaar daarna zijn ze samen op stap gegaan en hebben flinke stukken afgelegd. Of ze er echt gekomen zijn, weet ik niet meer.  Maar telkens als ik haar ontmoet, moeten we even bijkletsen. Ik weet niet eens hoe ze heet. Ze hebben een huisje hier in de buurt gehuurd en waren hier aan de wandel. Na weer een gezellig praatje lopen we weer  verder. Zelfs een stukje Pieterpad loopt samen met ons pad. Dat hebben we in 2008 gelopen, dus zo’n stukje bod herinner je niet meer.              De  hele tijd hebben we allerlei heerlijke bosgeuren enz.  opgesnoven, maar opeens ruik ik iets vreemds. Lopen we Toch langs een heel groot  veld met hennep!                                                          
In Annen gestopt bij een winkelcentrum, waar we, uiteraard,  stoppen bij een warme bakker, die ook nog koffie en een toilet heeft. Ik haal in de supermarkt nieuwe tandpasta, de andere is in Norg blijven liggen . Als we de koffie op hebben, regent het!                                             Gelukkig konden we de eerste meters nog  droog onder de  luifels van de winkels lopen, maar daarna…….:afwisselend, harde en zachte regen. De kortste weg hebben we toen genomen naar Annerveenschekanaal.  Daar logeert een andere nicht van mij. De zus van Alinda. Ze woont in Amsterdam, maar past nu op het huis van de dochter van Alinda. Misschien ingewikkeld, maar het klopt. Precies volgens schema, we hadden tussen een en twee afgesproken om bij haar te lunchen, komen we bij haar aan. Ook weer een gezellig ontmoeting. We hebben met haar over haar boek (Villa de Wartburg) gesproken. Ze is nu bezig met een boek over de familie van haar moeder. We zijn benieuwd. Intussen werden we lekker verwend en konden even bijkomen.                                         Tegen half drie vertrokken we weer,  voor de laatste etappe van vandaag naar Veendam. Voor het kerkje mochten we linksaf slaan. We kwamen op een trimparcours uit dat door een heel mooi bos liep. Maar het regende nog steeds. Op dat moment hebben we weer besloten om de kortste weg te nemen. Als we de zijpaden zien met hoog gras en modder, vinden we dat we een goed besluit hebben genomen.                              Intussen zijn we in de vierde en tevens laatste provincie aangekomen. Na Noord-Holland (of West-Friesland), Friesland, Drenthe zijn we nu in Groningen aangekomen.  Daar zien we al snel de gasinstallaties van de NAM. Via een mooi park, met heel veel bruggetjes komen we in de sociaal zwakkere buitenwijken van Veendam aan. We zijn echt aan koffie toe en zijn blij als we een snackbar zien die open is. Maar helaas, geen koffie. Loop maar recht door, een beetje links aanhouden……. maar niks hoor. We moesten nog een half uurtje lopen tot ons slaapadres dus maar even doorbijten en verder lopen.                                  
 De buurt die we toen doorkruisten bestond uit echte fans van Amerikaanse auto’s. We zagen wel vier adressen met dat soort auto’s rond hun huis.   Echt apart!        
En tegen vijf uur kwamen we bij Elly aan. Ze had voor ons al het bed gespreid! Maar eerst onze koffie en daarna douchen. Toen de ontluchting aangezet hadden, kregen we meteen vogelgeluiden te horen. Daar werd je echt vrolijk van.     Intussen  had  zij voor ons al heerlijk gekookt. Zalm met minikrieltjes en rode bieten sla. Smaakte heerlijk na zo’n vermoeiende dag!                                          
Dit was weer een Spaubekjournaal.  Groetjes en een fijne zondag. Tot morgen, Wim en Tilly