Dag 1 van Venlo via Bergen aan Zee naar Schoorl

Eindelijk is het zo ver. Maandagmorgen 31 juli half negen gaan we in de stromende regen richting  Bergen aan Zee. We hebben nog koffie gedronken, tijd genoeg dus, maar als het tijd wordt om te gaan zijn er toch nog een paar kleine dingen die gedaan moeten worden ( vuilnis zak weg, laatste beetje afwas, regenhoes om de Weely ( onze wandelkar) enz. en is het toch nog een beetje haasten.                            Op de Parade krijgen de plantenbakken water van de gemeente. Of het regen of niet, maandagmorgen moeten deze hangers bewaterd worden!                                     Maar we halen (zeiknat) zoals gepland de trein van 9 uur. Vanuit de trein ziet Nederland er erg grijs en grauw uit. Maar we weten uit ervaring dat Nederland erg mooi is. Maar dat komt nog wel als de zon schijnt.                                                          Onze zorgen, voor zover die er zijn, hebben we in Venlo gelaten! Kunnen we onderweg toch niets mee.                   Onderweg blijft het regenen, maar onze vader zou zeggen: wat nu valt , hebben we straks geen last meer van. In Alkmaar konden we vrijwel meteen in de bus stappen (toch nog nat) naar Bergen. Daar mochten we een half uur op de buurtbus wachten, dus tijd voor een kopje koffie.   De buschauffeur adviseerde ons om een halte verder uit te stappen, dan hoefden we niet over het strand, wat nu ivm met de waterstand zwaar lopen was met de weely.                                                            Om 12.45 uur begonnen we nu officieel aan onze  achtste langeafstandwandeltocht!                          We begonnen droog met een prachtig stuk bos met hei en grote stukken heel  lichtgroen/grijzig mos en hei, die net paars begon te kleuren. Onderweg nog een speciaal stuk natuurschoon gezien. Een “neksfieter” ( naaktloper) die zijn fiets geparkeerd had en door het bos liep. Hadden we echt  niet verwacht! Op een gegeven ogenblik mochten we 24 meter omhoog met trappen! Dat was hard werken maar we kregen er een geweldig mooi uitzicht op de zee voor terug. We genieten van de duinen en de wind, die de duinen iedere keer weer een ander gezicht gaf.  Maar we proefden ook het zand, dat je binnenkreeg als je met elkaar sprak.  Ons gezicht en de armen  zitten gewoon vol zand en je krijgt het niet weggeveegd.                                                 Op een gegeven ogenblik zagen we een bekende. De neksfieter. Hij had lekker gezwommen in de zee en vond dat wij het maar zwaar hadden!                                      In de verte zagen we een strandtent. Tijd voor koffie met, ja hoor, heel toepasselijk een zandkoekje! Wim had het zo zwaar gehad, dat hij een flink stuk appeltaart wel verdiend had.                                               We vervolgden ons pad door de duinen. Op een gegeven ogenblik kwamen we op een mooi fietspad uit. Wim was toen het “ gesjravel” wel zat en we besloten de laatste kilometers over het fietspad verder te gaan. Uiteraard zal het pad door de duinen mooier zijn geweest, maar we waren hier heel tevreden mee. Dit was voor ons ook allemaal nieuw.                       In Schoorl werden we nog via een mooi pad helemaal naar de andere kant van het dorp geleid door de navigatie en tegen kwart over vijf kwamen we bij ons slaapadres aan. Helemaal in “the middle of nowhere “. Een mooie oude boerderij uit 1862. Alles authentiek. Mevrouw Lineke van der Meer was net met zo’n ouderwets molentje de boontjes aan het snipperen. Meneer Maarten was aan het uitzoeken welke vreemde vogel op bezoek kwamen bij de pinda’s. Het bleek een ringmus te zijn.                                                     We hebben lekker gedoucht en het eten was ook prima. Gezellig nog nagetafeld en daarna nog de slimste mens gekeken. Kortom, de dag begon minder leuk door de regen,  maar de dag werd steeds leuker. In ieder geval is het ons duidelijk geworden dat we een veel mooiere kuststrook dan wij in gedachten hadden ons beeld was de zee en het strand ervoor.  We hebben echt genoten van het duinenlandschap!!!