Dag 24 van Savière naar Troyes.

Goedemorgen allemaal,

We hebben weer prima geslapen, nadat we gisteren weer goed gegeten hebben.
Tomatensalade, pasta met kip en champignonsaus, kaas, fruit, brood en wijn. Niks mis mee. Als we wakker worden en kijken tegen een losse kleerhanger en een gestoomde pantalon, die aan de kastdeuren hangt, tja dan.............
Wat hier me hier ook op meerdere plaatsen opgevallen is, is dat men deuren heeft met (nep)panelen. Deze panelen beplakt men dan met het behang, waar de kamer ook mee bekleed is. En in onze kamer is zelfs het plafond er mee behangen!
Na het ontbijt wil Wim zo snel mogelijk weg.Hij krijgt hier negatieve energie van en blijft daar de hele morgen last van hebben.
Nadat we onze broodvoorraad hebben aangevuld, gaan we weer richting kanaal. Het eerste uur komen we niemand tegen. De wind waait door de bomen, af en toe valt er een takje, de vogels zingen hun lied. Het tweede uur komen we een paar joggers tegen, enkele wandelaars en fietsers.
We zien enkele keren de Seine, die hier flink kronkelt en snel stroomt.
De bermen worden ook steeds mooier. Hondsdraf, wilde geraniums, speenkruid  en boterbloemen zijn er intussen ook bij gekomen.
Na een uurtje of twee komen we weer op gewone weg door de dorpen. Je ziet af en toe nieuwe vrijstaande huizen met een rijtje tulpen er voor. Die zouden zo in Nederland kunnen staan.
Om half een zijn we bij de kathedraal, waar we nog net op tijd zijn om de stempel te krijgen. Ze gaan sluiten tot twee uur. Maar dat stond in het boekje.
Als we bij le mairie aankomen, zien we Norbert ook weer staan. Hij sliep in een dorp drie kilometer verder dan wij, en was om half twaalf  al hier. Via het vorige adres heeft hij een studio gekregen een kilometer hier vandaan. Zijn vorige adres was prima, een B&B in Payns, la Grange de Payns.
Het is dan weer etenstijd en aangezien we vanavond voor acht euro te eten  krijgen, eten we nu alvast iets fatsoenlijks. Wim neemt de beroemde worst van hier, de Andouilette,maar die valt  behoorlijk tegen. Er zit een bepaalde specerij in, die erg overheerst.
De stad is, zoals men ons al van te voren gezegd geeft, heel verrassend. De huizen lijken op vakwerkhuizen uit de Elzas. De meeste huizen hebben een leemkleur, maar sommige zijn ook rose of geel. Sommige zijn zo scheef, dat er pas-spieën met het huis van de buren gezet moeten worden. Ook de dakconstructies zijn de moeite waard om te bestuderen. Daar is goed over nagedacht. Het zijn heel gezellige straatjes  en pleinen. Eén straatje is zo breed, dat je met beide handen links en rechts de muur kunt raken van de aanliggende huizen. De dakgoten zaten op verschillende hoogtes anders liepen ze in elkaar over. 
En niet te vergeten de kerken. In de Urbanusbasiliek hebben we een extra dikke  kaars aangestoken voor de medebewoners van onze flat. En deze kerk heeft, net zoals vele kerken en kathedralen die we al zijn tegengekomen, prachtige glas-in-loodramen. En als de zon er op staat zoals vandaag, is dat adembenemend mooi. Verder is het nog leuk om te vermelden, dat het stadscentrum omwille van zijn vorm, ook wel de "champagnekurk" wordt genoemd.
De stad wordt opgefleurd met bloembakken, gevuld met keizerskronen, een bloembol die een krans heeft van oranje hangende klokjes, voor degenen, die niet bekend zijn met deze bloem.
Nadat we nog met Norbert, die we weer zijn tegengekomen, een kop koffie hebben gedronken, gaan we ons slaapadres opzoeken. Deze keer is het een soort jeugdherberg/kazerne. Ziet er niet gezellig uit, maar wel schoon. 
We hebben allebei een eigen kamer, want tweepersoonskamers zijn hier niet. We mogen zo hard snurken als we willen. En als er mensen zijn die denken dat we ruzie hebben, dan hebben ze ongelijk. Trouwens we hebben ook nog geen 100 meter uit elkaar gelopen. Saai hè? Hint van de TV. 
Op de gang zijn douches en toiletten.
Vandaag hebben we  ongeveer 25 km gelopen + 553 = 578 kilometer.

Groetjes, Wim en Tilly