Dag 25 van Troyes naar Forêt-Chenu

Hallo allemaal,

Het is ons nu duidelijk waar we terecht zijn gekomen. 
Gisteravond om een uur of zeven gingen we naar het restaurant, waar alles dicht was.  We snapten er niets van. Er was ons niets verteld over eventuele openingstijden.  
Er kwamen enkele jongens aangelopen in sporttenue. Zij namen een andere deur. Wij daar ook naar toe. Dat leek inderdaad op een kantine. We mochten een dienblad nemen, "eetgereedschap" een bakje yoghurt, een soort Berliner bol met chocolade vulling, sla, tomaat en ei naar behoefte. De kok schepte naar behoefte rijst met een schouderkarbonade of rijst met pizza op. We kozen allebei iets anders, voor het geval het niet zou smaken. Maar dat viel wel mee .Binnen de kortst mogelijke tijd zat de kantine vol met in totaal wel honderd jongens, die hier een interne sportopleiding volgden. Allemaal in Kappa-sportkleding. Daarvan was maar ongeveer 25% blank. Na enig zoekwerk bleken ze lid te zijn van de plaatselijke profclub: Estac Troyes. Wie kent ze niet?
Ik had alleen pech. Norbert kwam van de week binnen in het bejaardenhuis vol demente bejaarden  en kreeg handjes en aandacht, waarvan hij verlegen werd. Ik kom hier binnen als enige vrouw in  een groep jonge mannen, en ze kijken me nog niet eens aan! Ben ik dus toch oud, lelijk, onaantrekkelijk?????. Waarschijnlijk zijn ze alleen met hun sport bezig!
De WC is ook over nagedacht. De deur gaat naar binnen open. Om op het toilet te kunnen komen, moet je je smal maken om naast de pot te gaan staan. Dan kun je de deur pas sluiten. Handig toch als je heel hoge nood hebt?
Om kwart voor negen vertrekken we weer vol goede moed. Eerst door de troosteloze buitenwijken van Troye met DDR-flats. (Overigens een zeer mooie stad om  nog  eens een keer te bezoeken, evenals Reims)
Daarna door de villawijken. Maar daar waren ook genoeg huizen, waar heel hoge hagen omheen stonden. De tuinmannen waren er flink aan het werk. Volgens ons was het internationale grasmaaidag.
Dat gemaaide gras ruikt ook zo lekker!
Na enkele kleine dorpjes waren we  om een  uur of elf aan koffie toe. Men  verwees ons naar de tabac-zaak. Die was helaas gesloten vandaag. Zo'n tabac-zaak is ook een beleving. Ze verkopen er niet alleen tabak, maar je kunt er ook meestal ook snoep en loten  kopen. Van de  week kwamen we in zo' n zaak, en daar hadden  ze zelfs een aparte vitrine onder de toonbank ingericht voor  de hond des huizes. Maar meestal kun je er koffie krijgen en de oude mannen van de dorpjes komen er bij elkaar om de nieuwtjes uit te wisselen.
Maar alles bij elkaar geen koffie in de loop van de dag.
En het was  wel erg warm, ongeveer  25 graden.
Daarna lopen we weer door de oneindige gele velden. Door de zon doet het soms pijn aan de ogen. De roofvogels amuseren zich prima met zijn drieën.
Na Somvalle gaan we richting Foret-Chenu. Dat gaat gedeeltelijk door de bossen en is erg zwaar voor Wim, omdat het omhoog gaat.
In de loop van de dag passeren we enkele kleine beekjes met kraakhelder water.
Na wat zoeken, de huisnummers zijn hier niet zo logisch, komen we terecht bij een soort kabouterhuisje achter in de  tuin.
De eerste sering zien we hier bloeien.
Er is een keukentje waar Norbert zijn bed mag opzetten, een badkamer, en wij hebben een eigen tweepersoonskamer.
We vragen voor koffie en die komt ze brengen, net genoeg voor alle drie een kopje, maar bijna doorzichtig. Niet het kopje, maar de koffie. Wim moest aan zijn moeder denken.
Norbert komt tegen een uur of vier.  Gezellig weer, zo samen!
Als we lekker buiten zitten te lezen, komt de heer des huizes aardappelen poten, netjes recht langs een pootlijntje, zoals dat hoort.

Vandaag hebben we 24 km afgelegd, totaal 602 km. 
T