Dag 52 van Flavignac naar La Coquille

Goedemorgen allemaal,

Jullie zullen wel denken, waarom loopt ze zo'n lange afstand op een dag? Maar dat heeft meestal te maken met het overnachtingsadres. Soms is er niets tussen twee adressen, maar soms zijn de plekken al volgeboekt of je krijgt geen contact. Of het gaat op dat moment goed.
Vanmorgen om zes uur was onze Fransman al op. Een heel uur is hij bezig geweest om op te staan, te ontbijten, in te pakken en voor de zoveelste keer zijn route te bekijken. Ik houd me maar slapende, want ik vind dit leuk om te bekijken. Om zeven uur vertelt hij Wim, dat de sleutelbij bij het gemeentehuis moeten worden afgegeven en gaat hij naar buiten. Dan heeft hij nog een  minuut of tien nodig, eer bij echt weg is.
Dan staan wij op ons gemak op. Wim gaat naar de bakker, maar helaas, hij is dicht. Gelukkig hebben we nog genoeg brood van gisteren om te ontbijten.
Tegen negenen gooien we de sleutel in de brievenbus van het gemeentehuis, want ze zijn nog niet open. De supermarkt heeft wel stokbrood, dus we kunnen vooruit wat eten betreft. Beleg  en drinken hebben we nog genoeg.  Dat is heel belangrijk om goed bij te houden.
We zijn erg verbaasd hoeveel bos en hout ze in Frankrijk hebben. Heel vaak zien we, dat ze weer flinke lappen bos gerooid hebben. De stammen liggen dan mooi opgestapeld langs de kant van de weg. Soms zien we, dat ze bij elkaar gebonden zijn, zodat ze gemakkelijk als bundel opgeraapt kunnen worden door takelwagens.
We lopen langs een rustige weg. Af en toe komt er een auto langs. Verder horen we niets als vogels, krekels en onze eigen voetstappen.
De berm wordt gemaaid en we ruiken het verse gras, maar ook de kruiden die blijkbaar tussen het gras stonden. Dat realiseer je je pas  als je ze nu zo ruikt.
Wat ik wel mis in de natuur zijn de vlinders. Met mooi weer zie je bij ons toch wel regelmatig vlinders. Hier zie ik er misschien een per dag. 
In Buisière-Galant is er vanmiddag een circusvoorstelling, maar we hebben geen zin om er op te wachten. We hebben gewoon zin in koffie, maar het restaurant is gesloten. Bij navraag is het volgende restaurant een  kilometer of twee verder.
Er zal niets anders op zitten dan doorlopen. Maar gelukkig smaakt de koffie daar goed. Mevrouw is in de zaak bezig met kantklossen, maar ze moet dit nu onderbreken om eten te gaan koken. 
In Frankrijk zijn bijna alle winkels en bedrijven tussen 12.00 en 14.00 uur gesloten. Dan wordt er uitgebreid warm gegeten. Ook veel werknemers die onderweg zijn eten dan in een restaurant. Daarvoor zijn er speciale menu's, meestal rond de 13 € voor een driegangen menu, soms ook nog met wijn en koffie. Dat vind je in Nederland niet.
Intussen komt buiten de reclame-auto van het circus langs. 
We hebben nu het departement Limousine verlaten en lopen de Dordogne in. We zien  nu verschillende "Domaines". Heel goed met hekken afgesloten. Hoeveel vijvers we vandaag wel gezien hebben, minstens tien.
Om half drie zijn we  op ons slaapadres. We worden in het Engels begroet. Dat is toch nog iets gemakkelijker  voor ons dan in het frans. Een heel aardige man, die ons al meteen de groeten doet van Norbert, die hier vanmorgen vertrokken is.
Het voelt hier goed, dus ik vraag hem meteen of er een mogelijkheid is om een dag langer te blijven. Op mijn verzoek belt hij een osteopaat (misschien een betere dan die van de vorige week) en daar kan  ik dan morgen terecht om twaalf uur.
Verder heeft hij een mooie sfeervolle kamer en een badkamer met een groot zitbad of een klein ligbad. Dat is ook al erg fijn voor mijn been.
Vandaag toch nog  25 kilometer gelopen + 1158 = 1183 kilometer 

Groetjes, Wim  en Tilly