Dag 15, van Aubigny les Pothées naar Grandchamp

Hallo allemaal,

Ditmaal weer een prima adres. Een heel grote oude boerderij, met plaats voor veertien personen.
De entree is helemaal open tot in het leien dak, met doorkijkjes. Op de eerste verdieping liggen de kamers en daarboven nog eens een ruimte met heel wat fitness apparatuur.
Mevrouw heeft heerlijk gekookt. Meneer is slager en hij heeft voor heerlijke paté en karbonaadjes   gezorgd. Mevrouw heeft daar lekkere aardappeltje bij gekookt met wat boontjes, daarna een plank kaas, (dat is kaasje voor Wim) en een ijsje met aardbeien als toetje. Met een wijntje erbij komt dat helemaal goed.
Om negen uur nemen we afscheid van hen, maar ook van Yvon en Johan.
Ze lopen vandaag weer maar twintig kilometer en hebben 6 maanden uitgetrokken om naar Santiago te gaan.
We hebben weer ervoor gekozen om langs de provinciale weg te lopen, want bet boekje belooft kreupelhout en modder voor het officiële pad.
Maar de natuur blijft verrassend, heuvelachtig, weilanden, bossen. Men voorspelde ons, dat Noord- Frankrijk saai en eentonig was. Daar kan ik tot nu toe niet veel van merken. Zelfs niet langs de asfaltweg! Maar misschien komt het nog.
Een vos heeft Santiago niet gehaald. Hij is onder een auto gebleven en rust langs de kant van de weg. Een slak is misschien ook op weg, maar die heeft ook wel wat meer tijd nodig.
Met een lekker tempo lopen we door, door hele rustige dorpjes, waar niets te beleven valt. Wel is er meestal een grote kerk, zeker de afmeting is royaal voor zo'n kleine dorpjes.
In Signy-l'Abbaye willen we een kop soep nemen in Auberge de l' Abbaye. Helaas niet mogelijk, alleen een menu. Dan lopen we door tot we een plekje hebben gevonden om te lunchen. Gelukkig hebben we genoeg eten bij ons voor de lunch.
In Lalobbe zien we ook iets leuks.  Een heel oude kerk, met een kerkklok genaamd "Quartz".Een beetje tegenstrijdig.
Dan hebben we nog ongeveer anderhalf uur te gaan. Bergop, bergaf.
Om kwart voor vier zijn we op de plaats van bestemming.
Niemand thuis.
Gelukkig staat er wel een bankje!
Na een half uurtje stopt er een oude Mercedes  waar twee mannen uitstappen. De een is de baas, Joseph, de ander is Wouter uit de Kwakel bij Aalsmeer. Wouter is hier gestrand met een overbelaste knie, op weg naar Santiago. Hij heeft zijn baan opgezegd in Nederland, om op weg te gaan naar Santiago om te gaan denken wat hij verder met zijn leven wil.
Joseph is in 1995 naar Frankrijk gegaan omdat Nederland hem te druk werd. Hier heeft hij zijn  boerderijtje met zijn kippen, schapen, geiten, hond en kat. Hij verbouwt zijn eigen groente, heeft af en toe gasten en heeft zelf niet veel nodig.
Wel is hij elf jaar geleden een vrouw tegengekomen, die in Luik werkt, die bij hem is ingetrokken.
Ze heeft nu haar baan opgezegd en appartement in Luik, om helemaal bij hem te blijven.
De slaapkamer is aan een kant van het huis en de badkamer en WC aan de andere kant. Niet zo handig als je er 's nachts uit moet. Maar een douche en WC bij de gastenkamer staat op de planning.
Morgen lopen we ongeveer dertig kilometer zonder bagage. We kunnen hem dan bellen en dan komt hij ons ophalen. Er is tussendoor geen slaapgelegenheid, en we willen er  het niet op aan laten komen, dus is dit een goede tussenoplossing.
Nadat we  lekker gedoucht hebben, zitten we nu te wachten op het eten.
De houtkachel brandt, lekker knus!

Vandaag 25 km gelopen, in totaal nu 362 km afgelegd.

Groetjes en tot  morgen, Wim en Tilly