Dag 17 van L'Ecaille naar Reims

Hallo allemaal,
Als je wilt leren wat leven is als god in Frankrijk, dan kun je hier naartoe komen. Hier kun je echt  praktijk op doen. 
Gisteravond weer genoten van een heerlijke Hollandse maaltijd, courgettesoep , boerenkool met gehaktballen, sla, wortelsalade en een heerlijk stukje zelfgemaakte perentaart.
Maar het eten is hier wel laat, om acht uur pas beginnen en na het eten meteen naar bed. Gistermorgen had ik gevraagd of het eten  vroeger kon. Hij hield er wel rekening mee. Maar het was mooi weer, we zaten buiten, de lammetjes moesten eerst de fles enz. En toen was het weer laat. 
Op dit moment woensdagmorgen, negen uur, regent het. Jozef zegt dan: we mopperen over het weer, maar niemand doet er  iets aan!
Als hij ons naar  L'Ecaille brengt, kunnen de ruitenwissers het amper bijbenen! Dat belooft wat!
We laten Patricia achter, zij heeft last van haar been en neemt een rustdag. Guido gaat mee tot Wasigny en Wouter tot L'Ecaille. Hij loopt vandaag zeven kilometer tot Basancour, waar hij dan  overnacht in de hoop morgen Reims te bereiken.
Als we uitstappen is de regen al een stuk minder en na een uurtje over. We lopen i.v.m. het weer weer langs de grote weg. Uitgestrekte velden links en rechts. Toch vonden we het niet saai.Om half een maken we pauze in een klein dorpje voor de boterham . Als we dan verder gaan stopt er een busje. Hij vraagt of we van, hier zijn. Helaas niet. Hij wil ons wel meenemen naar Reims. We  moeten dan  nog twaalf kilometer. Hij kijkt heel verbaasd, als we dat niet doen. 
Om twee uur zien we Reims liggen, maar we zijn er nog niet. Bovendien zijn we hard aan koffie toe, wat ook vrij snel lukt en we kunnen ook we ergens pinnen. Dat moet je ook goed bijhouden.
We zijn nu ook de eerste echte Franse sta-WC tegengekomen. Ik moet er niet aan denken dat je daar telkens boven  moest hangen. Hier werd hij als herentoilet gebruikt.
Om kwart over vier  arriveren we in de kathedraal van Reims. Eerst een kaarsje aangestoken voor tante Lenie, een schoonzus van mijn vader, die morgen gecremeerd wordt. 
In de kathedraal staan mensen van het Frans genootschap, bij wie je je kunt melden, ze helpen je dan bij het zoeken naar onderdak. Ze hebben een adres  bij een klooster, maar dat is vijf kilometer buiten de stad. Dat kost net zo veel als het je waard is. Een hotel misschien? Maar dat is wel erg duur vinden ze. Na wat overleggen besluiten ze om naar de nonnen te bellen. Er is plaats, en de heer die ons hielp, wil ons wel met zijn auto er naar toe brengen. Anders moeten we nog een uur lopen. Maar hij heeft dienst tot vijf uur. Met zijn vrouwelijke collega overlegt hij dan, om meteen de wheelie in te laden. Dan moeten we wachten tot  ze alles opgeruimd hebben. Hup in de auto en snel naar het klooster van de Clarissen , want om zes uur begint de mis en dan moeten we een uur wachten
Helaas wist hij niet precies de weg, (wie verwacht er nu een klooster op een industrieterrein?)dus het was al bijna kwart voor zes toen we er arriveerden. Wim had begrepen dat de mis tot zes uur duurde en  dat we in een halletje moesten wachten. Op een gegeven ogenblik toch de bel gevonden en die uitgeprobeerd en warempel er kwam een non. Ze ging weer de "Hotelier"non roepen. Zij wees ons onze kamer en we vroegen hoe laat de mis nu was. Die was  dus om zes uur. Daarom maar snel de spullen gedropt  en naar de mis. Vonden we allebei wel de moeite  waard.
Het is een vrij nieuw klooster met een mooie lichte kerk. Er waren nog ongeveer 25 nonnen vanaf ongeveer dertig jaar. We hadden na afloop een goed gevoel hierover. Daarna konden we naar de eetzaal' waar we een lekkere, weer onbestemde smaak soep, met.......ja hoor,  net als in het vorige klooster witlofsalade. Ik weet niet of dit speciale kloostersalade is of dat dit nu goedkoop is. Maar we kregen er nu wel nog ravioli bij en een toetje.Verder  nog een peer. Dus we hoeven niet met honger naar bed. En als we nog iets nodig hebben, we kunnen het gebruiken als het in de keuken ligt.
Er waren nog twee pubers bij en een dame die de boel begeleidde. De dames ratelden en lachten, zoals dat bij echte pubers hoort.
Intussen werden we buiten weer verrast door een schitterende regenboog!

We hebben vandaag weer 28 km gelopen dus met de 392 erbij  die  we er al op hebben zitten komen we nu aan 420km totaal.

Groetjes en tot morgen