Dag 27 van Bois-Gerard naar Vezannes

Goedemorgen allemaal,

Degene die goed opgelet hebben zullen gemerkt hebben, dat ik met gisteren met de kilometers verteld heb. Het zij er 624 en geen 644!  Telfoutje.
Vandaag hoeven we ons niet in te smeren voor de zon. Het regent. Dat hebben we al niet meer gehad vanaf Reims.
Als we afgelopen weken door de dorpen lopen er zijn ons nog twee dingen opgevallen. Dat de mensen al vanaf midden België overal bezig zijn met hout verzamelen voor de winter. Bijna elke dag zien we wel iemand, die of aan het kappen of aan het zagen is. Bovendien is het ook een mooi gezicht, al die muren gebouwd van stammetjes van de bomen uit het bos. Eer ze in de kachel komen, kunnen de eigenaars  zich er nog een keer aan warmen. En vandaag kunnen we  dat ruiken. Er wordt flink gestookt!
Verder hebben veel mensen een hond. Gelukkig zitten ze achter een hek, zodat ze niet aan ons kunnen komen. Als je ziet wat een herrie ze produceren als we langs komen, zou je echt bang worden, als die los zouden lopen. En rennen kunnen ze ook, van de ene hoek naar de ander en verder komen ze toch niet. Of ze dat zelf niet weten?????
Maar vandaag niet. Want het is hondenweer, je zou dan verwachten, dat ze er wel zouden zijn, maar nee hoor.
In de bermen lijkt het, alsof men zich opmaakt voor Koningsdag. Het kleurt behoorlijk oranje door de slakken, die zich erg  happy voelen. Evenals de wormen, we zien er hele lange bij, tot wel 20 cm lang.
Het ontbijt was vanmorgen ook weer een verrassing. Om acht uur, wij naar beneden. Niets te zien of  te horen. Terug naar de kamer. Om half negen weer terug. Weer kloppen en ja hoor, boven wordt een raam geopend en iets geroepen. Even later kwam de zoon des huizes naar beneden en liet ons binnen. Er werd op z'n elf en dertigste een ontbijt klaargemaakt. Hij vroeg ons iets en wij zeiden maar oui. 
We mochten in de "winkel" zitten. Het was een alternatief assortiment dat er stond.
We bleken "ja" te hebben gezegd tegen warme havermoutpap!
Gelukkig viel de smaak wel mee met wat suiker er op. Er was trouwens ook nog wat brood bij.
Intussen werd oma ook voorbijgereden om aangekleed te worden. Ik heb nog nooit een vrouw van 91 jaar gezien met zo' n geweldige dikke bos sneeuwwit haar. Ongelooflijk! Gisteravond bleek ook dat de Fransen de uitdrukking "leven als God in Frankrijk" niet kennen. Oma wel, maar die was ook in Nederland geboren. Zij heeft het haar familie uitgelegd. Ook hebben we samen nog "Piet Hein" gezongen.
We vertrekken om een uur of tien in de stromende regen. Tegen de middag komen we bij een "winkelcentrum" aan, waar een apotheek, bakker, slager en een supermarkt is. De voorraad wordt aangevuld en we nemen een kop koffie. Helaas geen mogelijkheid om wat te eten. Dan maar op een nat bankje in het park.  Maar tien graden is niet zo aangenaam om te picknicken. Gelukkig hebben we wel vers brood en dat smaakt prima. 
Een uurtje later in Carisey blijkt dat daar wel een restaurant is, wat niet in het boekje stond. Dan maar  weer koffie.
Een tijdje later zien we spoorlijn van de TGV. Blij, dat we er zo'n snelle trein zien gaan. Maar ze blijven komen, wel om de tien minuten. Dus het lukt om er een mooie foto van te nemen. Hun tempo ligt toch  wat hoger als ons tempo, maar wij zien  tussentijds veel meer!! 
Als we nog 5 minuten van ons slaapadres verwijderd zijn, stopt er een fietser. Het blijkt André uit Amersfoort te zijn. Even gezellig een babbeltje gemaakt en uiteraard een foto, en dan fietst hij verder richting Chablis.
Vijf minuten later komt weer terug. Hij heeft nog  geen adres voor vanavond en hij vindt het wel gezellig om te kijken of het lukt om bij dezelfde mensen van ons een onderkomen te vinden .
En dat lukt inderdaad, bij mevrouw Coppin, 1 Grande Rue in Vezannes.
We hebben net gezellig samen koffie gedronken en komen tot de ontdekking dat hij met Guido uit Leuven in Sezanne in het klooster heeft geslapen.
Mevrouw komt al met een fles wijn aanzetten. Dat belooft wat!

Vandaag 21 km afgelegd, totaal nu 645