Dag 35 van Guérgigny naar Nevers

Goede morgen allemaal,

Als ik om een uur of zes wakker word vanmorgen heb ik meteen goede zin. Ik hoor de merels  fluiten en dat betekent dat het droog is. Er is heel wat  gevallen vanaf  gistermorgen elf uur. Volgens mij heeft het bijna  aan een stuk door geregend.
Gisteravond waren we weer één familie.  We kwamen beneden en mevrouw had voor zes personen de tafel gedekt. Ze vroeg of dat  goed was. Natuurlijk.  Maar toen Gilles naar beneden kwam, werd er meteen geschoven. Er werd met handen en voeten Frans, Duits en Engels gesproken, en van alles geregeld. Mevrouw heeft met pijn en moeite een onderkomen voor ons geregeld in Nevers. De Duitsers willen zich wel laten brengen met de auto, omdat de weersvooruitzichten ook niet zo best zijn. Aan de hand  van dit plan proberen wij ook iets te regelen. De baas wil ons wel een kilometer of vijftien wegbrengen, maar dan moeten we om negen  uur klaar staan, want hij heeft met de Duitsers om tien uur de volgende afspraak.
De ezelman hoeft zijn ezel maar uit de schuur te halen en tot voor Nevers te lopen. Ongeveer 25 kilometer. Hij heeft zijn totale route gepland met de overnachtingen. Gistermorgen is hij om acht uur vertrokken en om half zeven was hij hier, in de stomende regen. dat is pas echt pelgrimeren!
Om negen uur gingen we allemaal naar bed. Dat was goed te horen. Je kon  de gesprekken van de buren letterlijk volgen. Was niet zo spannend hoor! Elke stap die gezet werd kon je horen. Hier liggen oude houten vloeren, die leven. Maar na een half uurtje heeft blijkbaar ieder zijn draai gevonden en werd het rustig.
Zo zie je dan maar weer, hartelijkheid van de mensen maakt weer veel goed!
Vanmorgen zelfs een spiegeleitje bij het ontbijt gekregen. En dan in de auto op weg naar Guérigny. De zon schijnt en het is zes graden. Prima wandelweer.
In het dorp zijn, inderdaad  zoals Gerry al zei, overal kinderen die boeketjes Lelietjes van Dalen verkopen. En we zien ook genoeg mensen, die er mee lopen, dus ook gekocht hebben.
We verlaten het dorp en lopen dan twee uur richting Nevers, door een mooie rustige omgeving. Af en toe passeert er een auto, een joggers, een eenzame fietser.
De groene korenvelden en aan de andere kant de koolzaadvelden maken een golvende beweging door de wind, net als de zee. Wat heeft dat koolzaad toch een aparte geur!
In de tuinen van de mensen liggen gekleurde tapijten van de bloesem die van de bomen is gevallen. Er komt steeds meer in bloei overal.  Tot onze verbazing zien we in een tuin en stuk of tien aronskelken bloeien. Die kennen we bij ons alleen als kamerplant.
We horen auto's  en moeten een autoweg passeren. Deze ligt een stuk lager dan onze weg, en alleen op het viaduct hoor je het verkeer echt. Voor de rest bijna niets. 
In een dorpje tegen Nevers aan zien we mooie lege bloembakken staan, die mooi als bank kunnen fungeren om te picknicken. Het smaakt uitstekend. Dan stopt er een auto, waar een mevrouw uitstapt. Ze vraagt bezorgd, of er iets is, of ze ons kan helpen. Maar we zeggen haar, dat alles goed is. Ze  heeft  de tranen in de ogen staan van emotie, dat ze de "pelerines de Sint Jacques" mag ontmoeten. En ze wil maar helpen, ze vroeg het wel vijf keer in het Frans en krom Engels. We bedanken haar voor de aandacht en dan stapt ze weer in haar auto en rijdt zwaaiend weg.
Om kwart over twaalf zijn we bij het klooster, waar Bernadette uit Lourdes opgebaard ligt. Ze hebben haar in 1925 opgegraven. Toen bleek haar lichaam nog helemaal intact te zijn, vele jaren na haar dood. Nu ligt ze in een glazen kist in de kapel. Haar handen en gezicht zijn naderhand behandeld met was, om het zo goed mogelijk te bewaren. Natuurlijk er ook een lourdesgrot, waar we weer een kaarsje aansteken.
We zoeken waar we naar  toe moeten. Drukken een paar keer op een bel. Wim gaat nog eens in de kerk kijken. Dan komt er een mevrouw, die zegt dat de deur open is. En inderdaad. We krijgen een echte kloosterkamer, een stapelbed en een tafel met stoel, en dat was dan het interieur. Maar voor ons prima. Als we maar goed slapen kunnen.
Na de middag gaan we de stad in om de kathedraal en nog vele andere oude gebouwen te bekijken. We komen ook bij de Loire terecht. Aan de bruggen is te zien, dat het een regenrivier is. Scheepvaart is hier echt onmogelijk.
Met pijn en moeite kunnen we ergens een kop koffie drinken. I.v.m. 1 mei is alles gesloten.
Om een uur of vijf zijn we weer op onze kamer, om even lekker uit te rusten en te douchen.
We hebben het wel weer droog gehouden!

Totaal gelopen 775 + 20 = 795 kilometer

Groetjes, Wim en Tilly