dag 37 van Magny-Cours naar Le Veurdre

3 mei 2016 - Le Veurdre, Frankrijk

Goedemorgen allemaal,,

Wat ik gisteren niet meer verteld heb, is dat de stad Nevers toch leefde na 1 mei.
Vanmorgen was er veel meer verkeer, de bussen reden weer, er waren meer mensen op straat en de winkels waren open. Heel anders dan gisteren.
Vanmorgen op zijn Frans ontbeten. Dwz. alleen  stokbrood, een croissantje, dat werd opgewarmd in de magnetron, dus erg klef was, boter en jam. Maar ja, dat is de gewoonte hier. Er wordt wel gevraagd of je koffie of thee wil. Maar 's lands wijs, 's lands eer.
De heer des huizes regelt vanmorgen alles. Hij vertelt, dat hij regelmatig Nederlandse gasten heeft, die op doorreis zijn naar Zuid-Frankrijk of Spanje. Als je dit adres kent, kan ik me dat goed voorstellen. Prima plekje en hij heeft plaats voor tien personen. Gisteravond heeft mevrouw voor ons gekookt. Zo zijn de taken hier verdeeld.
Het weer was grijs, een beetje vochtig. Maar om een uur of tien kwamen er kleine blauwe plekjes in de lucht die steeds groter werden en kwam ook nog de zon door. Heerlijk, wandelen door de middeleeuwse dorpjes. Een oud gebouw, helemaal versierd met enorme takken bloeiende blauwe regen, gaf ons een wow-effect.
In de weilanden staan veel koeien met kalfjes. Allemaal voor het vlees.
Rond de middag komen we aan in Saint-Pierre-le-Moutier, waar we de Duitsers weer treffen voor de kerk. Ze lopen nu door naar Le Veurdre, waar ze ook overnachten in de pelgrimsherberg.
We doen eerst nog wat inkopen bij de bakker en de supermarkt, zodat we zeker vanavond wat te eten hebben. Vanmiddag eten we hier  wel warm, zodat we vanavond genoeg hebben met brood. Na een royale pauze, lopen we ook verder.
Elk dorpje heeft hier een  monument voor de vele gevallenen van de eerste wereldoorlog. Soms zijn er ook tweedewereldoorlogslachtoffers die er bij vermeld  worden. 
Om een uur of drie lopen we via de brug over de rivier l'Alier het dorpje Le Veurdre binnen. Als we een straatje inkijken horen we roepen. Het is de mevrouw die het pelgrimshuis in orde heeft gemaakt. We lopen er naar toe en ze laat ons binnen. Ze vertelt, dat er nog  vier Duitsers moeten komen. Ze laat ons een kamer zien, waar twee bedden op staan. Die nemen we maar meteen in gebruik.
Naderhand blijkt, dat er boven een grote ruimte is, waar vijf bedden op staan. Hebben wij even geluk dat we de eerste waren.
Na een half uurtje komen de Duitsers ook. Ze hebben ergens " Kaffee mit Kuchen" gegeten. Daarna hadden ze zich  nog verlopen.
Het huis is weer erg oud, dus ook koud. Het ziet er wel allemaal keurig netjes uit, en de badkamer en toilet zijn pas vernieuwd. De enige ruimte in huis met verwarming is de badkamer. Brrrr... 
Als pelgrim mag je hier voor twaalf euro overnachten. Je krijgt alleen onderdak. Eten en drinken moet je zelf regelen. Maar er is een winkeltje, wat uiteraard erg duur is. 
Vandaag  25 kilometer gelopen. Na de middag weer en beetje last van mijn bovenbeen, maar ik heb het gered zonder paracetamol. De waarschijnlijke oorzaak is te weinig  drinken. En als ik terug kijk, is dat niet onmogelijk. Want als je weet dat je naar beneden en naar buiten moet voor het toilet, of als het koud is, schiet het drinken er bij in. Dus, vooral veel water drinken de komende tijd. 
Totaal gelopen 814 + 25 = 839 kilometer .


Groetjes Wim en Tilly

Foto’s

2 Reacties

  1. Nel:
    3 mei 2016
    Hallo Wim en Tilly jullie reisverslag weer met plezier gelezen.Gelukkig heb je niet meer zo veel last van je benen Tilly,maar volgens mij kun je beter wat meer geregeld paracetamol nemen dat is voor het herstel beter.Niet alleen als je last hebt.Ik wens jullie alle goeds veel loop plezier en gezondheid.Nell.
  2. Marion Wassercordt-Laudy:
    3 mei 2016
    Goedenavond luitjes,
    Jullie hebben zo te lezen weer een goede dag gehad. Zeker als je been niet zo opspeelt is het fijn. Voor vandaag slaap lekker.
    Morgen vieren wij de verjaardag van mijn man en overmorgen gaan we met vakantie. Dan zal ik jullie 2 1/2 week niet lezen en dus ook geen commentaar geven. Maak je dus niet ongerust. Daarna pak ik het graag weer op. Groetjes, Marion