Dag 59 van Perigueux naar Perigueux
25 mei 2016 - Périgueux, Frankrijk
Hallo allemaal,
Vandaag waren we (inderdaad waren) echt van plan om te vertrekken. Maar ik wilde eerst proberen een stuk te lopen, voor we de bus zouden nemen naar een voorstad van Perigueux, Marsac, zodat we maar tien kilometer hoefden te lopen. Dat vonden we genoeg om weer op te starten.
Maar helaas, na tien minuten lopen begon de ellende weer. Dus maar weer met de osteopaat ge-sms't en hij is van mening, dat het lichaam zichzelf aan het herstellen is. Dus rusten en stretchen.
We hadden onze kamer in het IBIS-hotel opgezegd, dus hebben we nu weer een slaapadres bij
particulieren. Daar konden we na de middag terecht.
We zitten nu in een appartement op de vijfde verdieping bij Juliet en Jean-Louis Voisin. Ze zijn beide 80 + ers denk ik. Wel heel aardig.
Vanaf het balkon kunnen we op de markt kijken, die nu opgeruimd wordt. Als je ziet wat de kooplui hier achterlaten aan afval, daar mogen ze in Nederland een voorbeeld aan nemen. Hier hoeft geen poetswagen te komen om de troep op te ruimen.
Aan de overkant is l'Odyssee, het theater van Perigueux. Op de trap zitten een paar pubers te genieten van de zon.Het is heerlijk weer. We moeten van Juliet wel de deur dicht maken, want anders vat Jean-Louis kou.
Langzaam aan begin ik toch de moed te verliezen. Maar als ik niet kan lopen, houdt het op. Ik kan wel van alles gaan slikken om door te kunnen, maar daar vind ik de afstand toch te lang voor. Als je weet, dat je nog een paar dagen moet, maar 1200 kilometer is iets langer. En overbelasting, want dat zal het zeker wel zijn, kun je denk ik, niet met medicijn bestrijden. Dat doe je alleen met rust. En hoe lang????
Wat we van de Fransen wel kunnen vertellen, is, dat ze een heer zijn in het verkeer. Telkens zijn we weer verbaasd, hoe relaxed en galant ze zijn. Je hoort niemand overbodig toeteren, je krijgt voorrang op de zebra, (kun je blindelings op vertrouwen).
Ook vinden we het best schoon op straat. Vanmorgen al twee poepzuigers op een motor gezien. Is een idee voor Nederland tegen de hondenpoep. Ook op straat en onderweg in de bermen ligt niet veel afval.
Om terug te komen op ons avontuur in de wasserette: achteraf weten we hoe het werkt: er staat een aantal wasmachines met een nummer 1 t/m 17. Je toetst het nummer van de machine waar je was in zit in op een betaalautomaat. Die zegt dat je 4 € moet betalen en het wassen begint. De zeepdoseerautomaat had ook een nummer (18). Als je dat intoetst krijg je voor € 0,50 de waspoeder. Daarna doe je de was in de droger die ook een nummer heeft. Voor 1€ draait de droger 5 minuten. Dus nog maar een euro. Uiteindelijk heb je de was klaar voor € 6,50. Waarom ingewikkeld als het ook makkelijk kan.
Dus als er iemand van jullie nog eens in Perigueux de was moet doen, dan weet je hoe het moet. Wij weten het nu ook.
Om te winkelen is Perigueux ook een gezellige stad. Vele kleine winkeltjes met ieder hun eigen specialiteiten. Veel modewinkels, schoenenzaken, patisserie, bakkers, slagers, delicatessen, wijn enz. Van de bekende Nederlandse ketens heb ik alleen miss Etam, Promod en Body Shop gezien. Dat is in Nederland wel anders. Daar weet je op een gegeven ogenblik niet eens in welke Nederlandse stad je bent. Ze lijken erg op elkaar wat winkelaanbod betreft.
Vandaag hebben we een goede WIFI-verbinding. Dus kunnen we ook weer wat foto's op de reislogger zetten. Hopelijk nog vaak.
De afstand blijft 1183 km.
Groeten Tilly en Wim
Wat is wijsheid? Doorgaan nu is duidelijk verkeerd, maar hoe lang moet je wachten tot je verder kunt? Dat lijkt me moeilijk in te schatten. Veel sterkte met het maken van de juiste keuze!
Huub en Corrie
Minder kilometers werkt ook al niet.Dat is vandaag bewezen.
Heel veel sterkte en wijsheid met jullie beslissing hoe verder.
Groetjes Wim en Els
Groetjes Annemie en Joep vanuit Italië
De beslissing van "verder gaan en zo ja, hoe" kunnen jullie alleen nemen.
Je kunt natuurlijk niet ruim 1000 km lopen op medicijnen. In feite is het eigenlijk wel duidelijk en dat zeggen jullie zelf al: het lichaam heeft toch kennelijk langduriger rust nodig. Het lastige is: hoe langdurig is langduriger?
Is het een idee om langer rust te nemen, b.v. twee maanden en dan ergens in juli te starten met deel 2?
Of misschien: we hebben deel 1 in 2016 gedaan en doen volgend jaar deel 2?
Maar ik kan makkelijk praten; het is voor jullie een enorme tegenvaller!
Ik denk dat jullie twee voortdurend bezig zijn met afwegen van de verschillende opties.
Sterkte met het nemen van een juiste beslissing! Houden jullie je goed!
Groetjes uit Velp,
Tom.
Wat treurig. Ik weet hoe het voelt, al betreft het bij mij maar enkele kilometers. En zelf dat lukte niet. Maar nu gaat het beter, veel beter. Dank zij shock wave.
Misschien eens proberen? Ik hoop dat jullie toch niet op hoeven te geven.
Ik wens jullie heel veel wijsheid.
Groetjes, Bep en en natuurlijk ook Jan.
Jammer dat het jullie nog steeds niet meezit. Wij wensen jullie sterkte en alle wijsheid toe
Met wat jullie beslissing ook moge zijn. Probeer toch maar nog te genieten met alles wat op jullie pad komt. Leuke foto's. Groetjes FRED EN TRUUS.
Jammer dat deze kink in de kabel komt en zeker een dilemma voor wat betreft het vervolg. Maar ook al zouden jullie nu niet verder gaan, dan is de afgelopen periode een geweldige ervaring geweest en is Périgueux wellicht het begin van een vervolg!
Forceren is geen optie, de gezondheid gaat voor alles (al zeg ik het zelf).
Groetjes en sterkte,
Annie en Emile
Hebben jullie de Méringues al geprobeerd: schuimkoeken in allerlei variaties. Die zijn in Frankrijk veel lekkerder dan bij ons.
Ik lees jullie wederwaardigheden. Tja, dat gebeurt. Maar het leven is meer dan een tijdelijk ongemak. Ik ben met Heinz op motorreis. We zijn in Tsjechië en Slowakije geweest. Vandaag in Melk vlakbij Wenen. We gaan zo meteen het gigantische Stift bekijken. Kijk maar eens naar de dagelijkse foto's op mijn facebookpagina. Als het mogelijk is zal ik een kaarsje opsteken voor jullie lijven. Hou je taai, stoere wandelaars. Mart
Succes!
Berdien