Dag 7, 6 augustus 2023, van Workum (km 109) naar IJlst (km 130).

Het eten bij de Chinees was prima. Alleen kon de bediening het niet aan.                   Na een prima nachtrust ontbijten we. De dochter van mevrouw Blokland is er ook . We hoorden gisteravond nog twee Engelse fietsers arriveren. Die zouden om half tien ontbijten. Eén fietser is vanochtend al geweest wandelen.           Leuk gesprek met de dochter nog gehad over de techniek van de telefoon. Dat we heel blij zijn met de navigatie, maar ook dat we ons konden herinneren van onze eerste tochten, dat we ergens bij een bank of zo WiFI nodig hadden, zodat we ons verslag konden versturen.
Om half tien vertrekken met het  vooruitzicht dat het in ieder geval voor de middag droog zou blijven. We lopen een flinke stuk door de polder. De route wordt opgesmukt met borden met mooie spreuken, om over na te denken.Het is een soort “Zen”fietspad. Heel filosofisch.                         We lopen dan zes kilometer over een fietspad door het groen met af en toe links of recht water.                        Regelmatig komt het “boemeltreintje “ van Stavoren naar Leeuwarden in beeld.                                 We passeren een groot meer met bootjes  kleinere meertjes, slootjes maar ook plassen in de wei door de overvloedige regen van de laatste dagen. Hierdoor zijn er veel slakken onderweg. Er zal wel een slakkenfestival zijn geweest. Ik ben alleen bang dat veel slakken hun huis niet zullen halen door het  verkeer! We komen ,“gelukkig” voor de slakken, niet veel verkeer tegen, 3 wandelaars  en een stuk of tien fietsers.                                                Het valt ook op,  dat de huisnummers goed duidelijk  waren met fluoriserende bordjes                                                          Om 12 uur komen we in Blauwhuis aan, waar een restaurant zou zijn. Is er inderdaad, maar gesloten.  Uit voorzorg hebben we wat repen in de rugzak gedaan en met wat druiven van gisteren van bij het ontbijt, kunnen we er even tegen.    Wim heeft nog naar koffie gevraagd bij het bejaardenhuis, dat op de hoek stond, maar helaas..,hij had geen indicatie.        We komen langs een kerk die open is. Deze lijkt op de kerken die je in Limburg tegen komt. Inderdaad, het is een ontwerp van Cuypers, die veel kerken in Limburg ontworpen heeft en ook het Rijksmuseum. Altijd interessant om naar binnen te gaan. Bij de familie-kerk in Venlo krijg je de eerste zondag van de maand koffie na de mis van elf uur. Wie weet…… maar helaas , hier dus niet..  Daarom maar een kaarsje aangestoken . In het intentie boek hebben we bescheiden gevraagd voor minder regen. Dat ging heel lang goed.   Ze hadden kleine en grote kaarsen. Hadden we toch maar een grote aangestoken.   Buiten het dorp zagen we opeens een theehuis, met koffie, gebak enz. Daarom toch maar weer een stop gemaakt. Dit boeren echtpaar was pas met dit theehuis begonnen. Daarom was het nog niet bekend. Na een gezellig halfuurtje vertrokken we weer. Langs  weer een heel smal pad door de weilanden. Iedere keer dachten we, bij de volgende boerderij  komen we weer op asfaltweg, maar iedere keer  weer een nieuwe bocht de wei in. Af en toe zie je wat zwarts in de wei. Wat zal het zijn? Een vogel of een poes die een muisje zoekt. We zullen nooit weten of de poes iets gevangen heeft, want we hadden geen zin om er op te wachten! In de sloten  sprong af en toe een kikker of vis omhoog. Alles bij elkaar mooi om te zien  en te horen.     Er kwam ons een mooie oldtimer tegemoet: een Amerikaanse kleine vrachtwagen uit 1950, die in net zo oud als Wim.  Leuk om te zien. 
De lucht werd intussen heel  donker! We waren heel tevreden met enkele dunne regendruppels. Werd ons gebed toch verhoord?                                                  Maar vlak voor IJlst ging het toch mis! Het laatste half uur hebben we drie keer moeten schuilen!
Hier zijn de  koeien meestal niet in de wei. De boer maait dan het gras en voert het dan aan de koeien  in de stal. Het is mooi om te zien hoe hij in stroken gemaaid heeft. Dan zie je echt  verschillende  kleuren groen, naarmate  hij gemaaid heeft!                                                               Bij ons logeeradres  werd niet opengedaan. Daarom maar even gebeld en we kregen  als antwoord dat ze er in een half uur was. Daarom bij de supermarkt aan de overkant koffie gedronken met een krentenbol erbij.      Na een half uurtje weer terug en toen werd de deur opengedaan door de zoon en reed Marlies, onze gastvrouw, tegelijkertijd de oprit op. Ze was op bezoek geweest bij haar dementerende moeder en de zoon had dus moeten opletten . Binnen vijf minuten had ze zich voorgesteld en ons alles verteld wat ze dacht dat we moesten weten. Het ontbijt morgenochtend wordt door haar man geregeld.                                                    Maar wat is het Fries toch een taal, we snappen er niets van. Maar dat zullen ze van ons Limburgs ook wel zeggen. We hebben op internet gekeken voor een adres om te eten. Er blijkt een eetcafé in de buurt te zijn. Volgens 2 “inboorlingen “ zou het er erg lekker zijn. En dat kunnen we alleen maar beamen. Ook een leuke entourage met allemaal nostalgie langs de zijwanden. En het eten was ook nog prima!