Dag 8, 7 augustus 2023, van IJlst (km 130) naar Grou (km 153).

Het slapen valt wel tegen. We liggen op een groot matras en thuis hebben we twee aparte matrassen en waarschijnlijk ook van ander materiaal. Dat betekende dat als de een zich omdraait, de ander mee deint. En aangezien ik altijd al vroeg wakker ben, kun je je voorstellen dat Wim niet blij werd door mijn gedraai.  Daarom om half zeven maar opgestaan en wat gaan puzzelen!  Het ontbijt wordt verzorgd door Pieter, de echtgenoot van Marlies, onze gastvrouw voor gisteren en vanmorgen. Maar gisteravond  vertelde ze al dat ze vroeg weg moest om op te passen.                                                             Bij het ontbijt, ook weer prima verzorgd, hoorden we nog dat Marlies nog op hoog niveau schaatste. Verder waren ze vrijdag pas teruggekomen van vakantie in de Dolomieten en daar de Stelviopas naar boven gereden met een gewone fiets. Doen wij ze niet na.                                                     Ook hoorden we dat we langs het huis van Gerard  Reve waren gekomen .  Hij dronk  erg graag en vond af en toe  zijn huis niet meer terug . Ook had hij een keer zo veel gedronken  dat hij nog niet meer wist hoe hij zijn solexkon stoppen. Hij heeft toen maar doorgereden tot de tank leeg was!                                   Om tien uur weer vertrokken. Het landschap blijft mooi met zijn water en weilanden. Maar daar kan ik verder niets nieuws over vertellen. In de buurt van Sneek hebben ze de route weer door een mooi park gelegd in plaats van dat we naast de auto’s mochten lopen. Het door buienradar voorspelde wolkje viel heel licht naar beneden. Onder een boom schuilen was voldoende.                            We kwamen bij het station uit, waar een modelspoorwegmuseum bij was. Dat vond Wim wel leuk, maar ja het ging pas om een uur open en om daar nu zo lang op te wachten….                                             in het centrum van Sneek aangekomen, kwamen we op de kermis uit, die er ter gelegenheid van de Sneekweek was. Ging ook pas na de middag open! Wat een pech! Daarom troost gezocht bij een warme bakker, waar we moeilijk een keuze konden maken welk gebak we bij de koffie moesten kiezen!!!!                                     Sneek was er helemaal klaar voor. Overal barretjes en podia om de mensen te animeren tijdens de Sneekweek. Maar vanmorgen was er nog niet veel te beleven.                                                      Leuk stadje verder. Ook oude gebouwen en nieuwe mooi aan elkaar “geplakt”. Daar zullen de meningen  wel over verschillen!                                          Net buiten de stad werd een mooie oude boerderij ingepakt door nieuwbouw. We vonden het jammer, maar men wil toch wonen!                                                          Aan de overkant van de straat was ook een heel nieuwe buurt gebouwd. Deed me denken aan “nieuw Stalberg “ in Venlo. Alleen hadden ze nog een  bootje voor de deur.                                                             Wat de bootjes betreft, er lagen vele bootjes zonder afdekzeil, waar wel 10cm water in stond. Als je weg wilde, moest je eerst je boot watervrij maken! Hozen heet dat.            
 We verlaten dan Sneek  via een mooi fietspad. Daar wordt Wim altijd blij van!    Ik moet wel zeggen, dat de vruchten aan de bomen en struiken,  zoals vlierbes, lijsterbes en bramen al flink beginnen te verkleuren, wat betekent dat we langzaam aan de herfst gaan begroeten.                    Er wordt geadviseerd  om geen bramen of zo te eten die in het wild groeien. De vossen verspreiden  een bepaalde ziekte.                    Wat het weer betreft, klopt de voorspelling niet We hebben de zon gezien vandaag, maar op dit moment 14.00 schuilen we weer voor een bui, die niet voorspeld was. Gelukkig hebben we de keuze gemaakt om een beetje om te lopen voor de lunch. We wachten dit buitje af om verder te gaan na half drie. Naast ons in het restaurant is een tafel waar elf jongeren aan zitten. Het bier vloeit overvloedig en hun stemmen worden steeds harder…..                                                      We zijn ongeveer 800 meter van het pad gegaan voor het restaurant.? Op dat stuk kletsnat geworden. Hadden we dit niet gedaan, waren we helemaal niet nat geworden. We zaten daar net op de rand van de bui! Dan krijgen we een stuk weg van ongeveer 7 kilometer bijna alleen maar rechtdoor. We zien gras en gras en gras en in de verte de masten van de boten, een kerkje of een molen. Het trekt zich erg lang. Het waait behoorlijk en we snappen waarom de bomen vaak om een boerderij staan. Ze vangen veel wind. Dat merken we ook als  we langs hoge dicht gegroeide struiken lopen.  Gelukkig hebben we de wind mee.                            
Er staan mooie picknickbanken regelmatig langs de weg van  kunststof(hufterproof) en op het tafelblad een afbeelding van de omgeving en nog informatie.                                       We beloven ons zelf nog een kop koffie in het dorp Jirnsum, ook al hoeven we nog maar een paar kilometer. Maar helaas, alles is dicht. In het dorp zien we verschillende keren foto’s met tekst erbij over bepaalde huizen hoe het vroeger was en wat er in die huizen gebeurde. En als we in het dorp zijn, moeten we aan het eind van het dorp over een brug en dan…….mogen we nog 800 meter teruglopen! We komen terecht op een heel grote oude boerderij. Mevrouw, Joke genaamd, stelt zich voor en haar man Piet mag het verder regelen. Hij laat ons de kamer en de badkamer zien zodat we ons wat kunnen opfrissen. Om zeven uur wordt er gegeten. Dan roept hij wel. In de schuur wordt er aan oude Amerikaanse legervoertuigen geklust. 
we hebben nu ongeveer 150 km afgelegd. We zijn dus op de helft. 
Jan Poels zou zeggen: “ teruggaan is verder!”

Tot morgen!