Dag 9, 8 augustus 2023, van Grou (km 153) naar Boombergum (km 180)

Hallo allemaal.
Daar  zijn we weer. Gisteravond nadat we gedoucht hadden, zouden we rond zeven uur geroepen worden voor het eten.  Piet ging intussen verder met zijn hobby in de schuur; oude auto’s opknappen.               Wij douchten en telden  boven zes grote slaapkamers, de deuren  stonden open.                           Maar het werd half acht eer we geroepen  werden. In de keuken, waar een heel lange tafel stond, zat Piet al aan de kop van de tafel. Daarvoor een berg medicijnen( hij heeft reuma) en nog van alles wat wij niet op tafel hebben staan tijdens het eten.  Joke zat tegenover ons aan de lange kant. Elk had een diep bord voor zich met lepel aan de bovenkant van het bord en mes en vork er naast. De soep werd door Joke opgeschept, wel met de vraag of het genoeg was. Ze had de dag er voor een grote pan ChiliConCarne gemaakt en van wat er van over was,  heeft  ze de staafmixer gebruikt om er soep van te maken.  Na de soep likten ze allebei hun  bord schoon ! Vervolgens werden de pannen op tafel gezet met saucijsjes, aardappelen en snijbiet. Weer schepte Joke alles op. Ons werd wel gevraagd of ze het bord eerst moest afspoelen, maar ach, mijn vadert zei altijd; het komt toch in dezelfde fabriek terecht! Piet kreeg nog telefoon en ging daarom naar de schuur (denk ik). )Intussen ging Joke verder met de tweede ronde. Wim wilde nog wel wat, zij zelf nog een beetje, Piet nog een beetje, graag of niet. Maar de pannen moesten leeg.Haar bord werd weer schoongelikt en daarop kwam het laatste restje voor de hond. Ze vroeg of wij nog zin hadden in yoghurt. Hadden wij.maar toen ze de yoghurt ging halen heb ik de borden van Wim en mij alvast op elkaar gezet.  We aten toen de yoghurt uit mooie glazen schaaltjes met de soeplepel!                                            Maak je in een restaurant  niet mee!                Maar het belangrijkste  was, dat het smaakte. En snijbiet heb ik al jaren niet meer gegeten . En alles was biologisch!.            Het gesprek ging o.a. . over oude auto’s uiteraard en over de boerderij. Deze was van de ouders van Piet geweest. Piet had de boerderij met melkvee overgenomen en in het begin had zij er heel hard meegewerkt. Maar toen de kinderen kwamen(4), werd het toch te zwaar omdat Piet ook nog reuma had gekregen. Daarom zijn ze toen overgestapt naar jong vee houden van de buurman.                 Voor we naar boven gingen vroeg Joke of de stofzuiger al was uitgelegd. Nee dus. Ze hadden een centraal  stofzuigersysteem, en voor we naar bed gingen, moesten we kijken of er muggen op de slaapkamer waren. Dan moesten we die met de stofzuiger weghalen! Alles bij elkaar een prima adres met wat  verbeterpuntjes, maar wel schoon. Maar ach , niemand is perfect!                                                            Na het ontbijt verlieten we met een lach op ons gezicht dit mooie plekje. We hebben de wind in de rug. Dat betekent dat het lopen gemakkelijker gaat, maar ook dat de wolken voor ons uit drijven. Helaas gaat het voor Akkrum weer mis. De bui heeft ons toch ingehaald en dat, terwijl we ook nog voor een open brug staan!                                                              We komen langs een park met een indrukwekkend gebouw Coopersburg genaamd.Het blijkt in  1924 gebouwd te zijn voor ongehuwde vrouwen en weduwen.In  Akkrum even pauze gehad uiteraard voor koffie, want vandaag komen we niet veel horeca tegen.  We vernemen dan dat dit de geboorteplaats is van Sjoukje Dijkstra, die vroeger kampioen kunstschaatsen is geweest. Aan het einde van het mooie kunstenaarsdorp staat een watertoren. Hij staat in het guiness book of record vermeld in 2000 als de hoogste lampenkap van de wereld. Nu zijner 2 luxe suites in. Dus niet geschikt voor Vrienden op de Fiets!                                                    We vervolgen onze weg, vutje vur vutje, richting Aldeboarn. Mooi dorpje met prachtige kerk. We vragen aan  een knul van een jaar of zestien of er ergens horeca in het dorp open was. Hij antwoordde dat het restaurant dicht was, maar het cafetaria open. Vijf minuten later kwam hij terug met slecht nieuws zei hij. Het cafetaria was gesloten ivm vakantie.        De klokken van de kerk luidden voor een begrafenis. Waarschijnlijk met koffietafel na, maar ja, we hebben geen uitnodiging gekregen. Gelukkig wat verder een bank. We hebben nog krentenbollen en repen. Daarmee kunnen we nog een uurtje vooruit.  En water hebben we ook altijd voldoende.                                                  Het landschap verandert langzaam . We zien geen boten meer. Wel bootjes in de slootjes. En steeds meer bomen en bossen.  De variatie in boerderijen is ook mooi om te zien. Alles bij elkaar een gezelliger uitzicht dan gisteren.                      In het openluchtmuseum van Nijbeets maken we nog een tussenstop voor koffie. Als we dan de oprit tegen de wind in lopen, zijn we heel blij dat we meestal de wind in de rug hebben!!                            Nadat we de buurtwinkel hebben bezocht om iets voor het avondeten in te slaan, beginnen we aan de laatste 4 kilometer van vandaag.  De boeren zijn nog druk bezig op het land. De een maakt de sloten schoon, de ander begint met de wintervoorraad hooi. Dat betekent dat de boeren goed weer verwachten. Dus wie weet.                                                              Om half zes arriveren we op ons slaapadres . Ziet er weer keurig netjes uit!!