Dag 9 van Andenne naar Namur (Namen)

Hallo allemaal, 

Even  reageren op de vragen die in de verschillende reacties gesteld zijn:

Rikie, we hebben niet onder de mistletoe gestaan, maar gelopen, maar we kussen elkaar toch regelmatig, als je dat bedoelt.

Guus, we hebben gelukkig geen files op de modderpaden!

Jacques  en Ricky, we hebben niets gepland, we leven van dag tot dag!

Rene en Engelien, met de Kennedymars is het misschien wel begonnen. We denken er nog vaak aan.

Mariëtte, ik ben met deze ezel zeeeeeeeer tevreden. Maar met deze wheelie draagt hij ongeveer 5 kg op de heupen door de draagband, terwijl het totale gewicht ongeveer 35kg is. Alleen door de modder en bergop wordt het veel zwaarder.

Een algemene vraag over het Frans, we hebben tot nu toe Vlamingen, of Walen die goed Nederlands praten, ontmoet in de overnachtingsplaats, maar onderweg kunnen we met handen en voeten ons redelijk redden. 
Wim zijn Frans is minder slecht dan het mijne, maar daarvoor heeft hij ook langer Frans op school gehad. 

Gisteravond weer gewoon gegeten wat de pot schaft, en daarna nog wat blijven nakletsen tot de was klaar was.
We spraken over hun  dochter van 22 die ging stage lopen in Portugal  bij Thomas  Cook, over onze wandeling, over Brussel, hun regering, de kerncentrales, over energie enz. 
Het weer was natuurlijk ook een belangrijk onderwerp. Helaas beloofde de weervrouw van de TV voor de komende dagen regen, de onze , bij wie we later geïnformeerd  hebben, beloofde heel weinig regen, maar vooral vannacht. Modderpaden kunnen we dus verwachten, maar we kunnen proberen er rekening mee te houden.
Hun oude watermolen hebben ze zo te zien zelf verbouwd. Ze zijn er zeer creatief mee omgegaan . Zo loopt er op onze slaapkamer een stang van ongeveer drie cm doorsnee over de muur. Ze maken daar een mooie muurschildering, waar ze dan die buis in verwerken en hangen er ook nog kleerhangers aan, zodat dit ook nog functioneel wordt. Tijdens het ontbijt  horen we, dat het zeer belangrijke verbindingsstangen zijn van het huis, haal je ze weg, dan valt het hele huis in elkaar. Het leukste wat hij bedacht heeft, was bij de toiletten.Een  klein halletje met een gordijn er voor, links en rechts dames en herentoilet. En aan de knal oranje deur waar je tegen aan keek, had hij een douche kop en een mengkraan opgehangen. Aan de achterkant gewoon een slang dan heb je ook een deur die open kan na het douchen. Een deurdouche of douchedeur. Zeg het maar. Drie in een!!! Hoe vindingrijk kun je zijn. De afwerking laat hier en daar  nog wat te wensen over, maar het belangrijkste, de mensen zijn zeer hartelijk, en we hebben heerlijk geslapen en de kamer was schoon!
We besluiten om de gemakkelijkste weg te nemen en dus op voorhand vandaag geen modderbaden.
Langs de Meuse is het ook erg leuk lopen. Het is net als of je langs een miniatuurspoorbaan loopt. La Meuse op de voorgrond en op de achtergrond rotsen, bossen, weilanden, dorpjes, industrie en regelmatig komt er een trein langs.
Als we onder een brug doorkomen, staan er een paar zwervers. Ze willen onze waterfles, die we net gebruiken ruilen tegen hun blikje bier. Vreemd hè, maar na dat we even nagedacht hebben, besluiten we dat maar niet te doen, want een bierblikje kun je naderhand niet meer bijvullen!
Bij de Lidl de voorraad weer aangevuld.
Al lopend worden we ingehaald door de Vera uit Rotterdam die ons groet en nog lang in zicht blijft omdat de schepen op de Maas niet veel sneller varen dan wij lopen.
Onderweg de tuintjes bekeken van de mensen. Zien er niet al te mooi uit ten opzichte van bij ons. Ook bij de grote herenhuizen niet. Of  ze vinden het niet de moeite waard, of ze hebben er geen geld voor. Bij de gewone huizen kan ik me dat wel voorstellen, want ik heb me laten vertellen,dat de werkeloosheid hier zo groot is, dat er hier een hele generatie is, die nog nooit gewerkt heeft.
In Namur aangekomen  nemen we bij de eerste de beste gelegenheid koffie, want daar zijn we inmiddels aan toe om drie uur.
Dan richting kerk om de kaarsjes aan te steken waar men ons speciaal voor gevraagd heeft. Volgens de kaart kwamen we bij de kerk van Sint Jacques, maar die was veranderd in een modepaleis. Daar dus geen kaarsjes. 
Op weg naar de volgende kerk komt de geur van vers gebakken wafels ons tegemoet.  Ruiken jullie die ook al? Tja en wat doe  je dan?
Na de wafels toch een kerk gevonden die open was. De daar biddende priester heeft onze pelgrimspassen gestempeld en we hebben een noveenkaars aangestoken voor de extra intenties die we meegekregen hebben en omdat het gisteren niet gelukt is een kaarsje aan te steken. 
Na onze stadswandeling vervolgd te hebben, door leuke straatjes, gezellige winkeltjes en mooie oude pandjes zoeken we de Meuse weer op, om de laatste kilometer af te leggen naar de Jeugdherberg ( ja, we zijn nog jeugdig genoeg om hier onderdak te mogen krijgen!).
Als het mogelijk is, proberen we voor de volgende dag te boeken Dat loopt een stuk relaxter als je weet dat je bed gereserveerd is.
We hebben vandaag 28 km afgelegd, dus totaal zitten we nu op 206 km in Namen.