Dag 5 van Borgharen naar Visé

Borgharen Visé 
 
Gistermiddag toen we in Borgharen aankwamen bij mijn zus Nellie en haar man Harry, stond de koffie al klaar en werd al bijna het bad gevuld voordat we binnen waren.
Na het bad was er een leuke verrassing. Mijn zus Diny en haar man Jan kwamen nog even langs.
Diny was van plan geweest om afgelopen maandag naar Venlo te komen om ons uit te zwaaien, maar ze riskeerde het niet vanwege het weer. Er was flinke storm gemeld. En als ze dan ergens zou stranden, was ze voor niks op weg gegaan.
Nellie had op hen gerekend met eten, dus het was weer feest!
Intussen alle was, die gisteren nog niet gewassen was, nog gauw gedraaid, zodat we vandaag heel fris kunnen vertrekken.
Vanmorgen scheen de zon op ons bed, toen we wakker werden.
Daar waren we langzaam aan toe.
Heel rustig ontbijten en dan komt toch weer het moment van afscheid nemen.
Als we een berekening maken van de tijd, die we moeten lopen, komen  we tot de conclusie dat een rondje Maastricht misschien wel handig is.
Tot onze verrassing lopen we daar tegen Geert Wilders met zijn circus aan!
Er om heen natuurlijk een hele hoop beveiliging, maar ook tegenstanders die door de politie onder controle werden gehouden.
Bij de Onze Lieve Vrouwekerk weer een kaarsje aangestoken.
Buiten aan gekomen werden we aangesproken  door een groepje dames. Waar we wel naar  toegingen, hoe lang doen jullie er over enz.
Een dame vroeg waar we vannacht geslapen hadden. We antwoordden in Borgharen. Bij wie dan wel? Bij de familie Custers. Oh, die ken ik, die werkt voor Rieu en mijn 
kleindochter heeft bij de dochter van mevr. Custers vioolles gehad!
Intussen maakte een groepje Japanners wat foto's.

Van Maastricht uit gaan we bijna helemaal langs de Maas naar Visé.
Voorbij de ENCI (wat een enorm complex overigens ) verlaten we Nederland en komen België binnen. De wegen worden slechter, de Maas wordt la Meuse en hallo wordt bonjour!
De rest moeten we nog ervaren .
Via de sluis van Ternaaien komen we in het dorp Ternaaien, waar we wel trek hebben gekregen.
We besluiten om warm te eten, want wie weet waar we vanavond terecht komen. Achteraf kregen we gelijk!
Bij het veer naar Eijsden (in Nederland) vinden we een restaurant.
De wheelie laten we buiten staan. We hebben er goed zicht op.
We bestellen stoofvlees met sla en Vlaamse frites, en dat in Wallonië !!!!! Het smaakt uitstekend. De gezellige gastvrouw is benieuwd naar onze plannen.  Ze sprak gelukkig vloeiend Maastrichts. Ze geeft ons een visitekaartje voor ons plakboek, want dat zullen we zeker gaan maken!
Op een gegeven ogenblik komt er een echte madam naar binnen. Ze vraagt van wie die vreemde fiets toch wel is. De gastvrouw legt haar uit, dat dit een bagagewagentje is.
Madam Maria, zo heet de gast,  komt de rekening halen. Ze krijgt uitgelegd dat de kassa voor haar geen bonnetje  kan maken. Ze krijgt wel een handgeschreven briefje.
De gastvrouw zucht dat ze wel veel administratieve rompslomp heeft met haar. Maar Maria komt morgen het geld wel brengen.  Ze krijgt intussen wel een kop koffie met  een paar extra paaseitjes.
Maria  begint dan te mopperen dat de loempia zo duur geworden is!  Ze krijgt uitgelegd dat het zelf gemaakte loempia's zijn en dat er verschil is als je die mee naar huis neemt om op te eten of bij haar in de zaak. Dan komt er nog wat sla bij, ze moet er de tafel voor dekken en ze moet alles afwassen enz. Maar Maria moppert door, dat het toch dezelfde loempia is!!!!
Hoe het afgelopen is, weten we niet, maar het was voor ons zeer amusant!
De Belgen hebben een prachtig fietspad langs de Meuse gelegd, ideaal om te lopen.
We laten Visé links liggen aan de andere kant van de rivier. We moeten in een klein plaatsje iets verder zijn. Nog een kilometer of twee rechtdoor en dan de brug over. Aan de andere kant van la Meuse ligt de autoweg naar Luik en een spoorlijn.Maar na een kilometer  hadden die Belgen weer een nieuwe brug gelegd. En volgens de navigatie moesten we daar aan de overkant zijn.
Dan zouden we dus met die nieuwe brug kunnen  afkorten. Zo gezegd, zo gedaan. Helaas hadden we vergeten dat je niet zo maar over een autoweg of spoorlijn kunt oversteken! Dus toch maar doorlopen naar de oude brug en dan weer een kilometer terug. Daarna rechtsaf. Verrassing!
Heel stijl omhoog, de auto's hebben er verschillende haarspeldbochten voor nodig om boven te komen, dus kun je nagaan hoe stijl het was. Maar ook dit lukt weer.
Als we de bochten gehad hebben staat er een mooi bord: aardappelen te koop, leuke prijs., maar ja ,vanaf 10 kilo vinden we toch wat veel.......
Bij nummer 43 aangekomen zien we een heel grote boerderij met grote binnenplaats  waaromheen allemaal appartementen liggen. Ik denk dat er in die appartementen asielzoekers zitten, aan de kinderen te zien die er spelen.
We kijken eens, we roepen eens, maar niks, niemand reageert. De kinderen kijken verdwaasd, van wat doen die hier.
Op een gegeven ogenblik zien we ergens een telefoonnummer staan. Wim gebeld, niks. Ik gebeld, niks. Maar de aanhouder wint en ik krijg een mevrouw aan de telefoon. We kunnen gewoon naar binnen gaan. Op de tweede verdieping liggen vier kamers leeg en daar kunnen we  er een van gebruiken. Morgenvroeg komt Marina het ontbijt brengen om zeven uur. Mag voor ons ook wel wat later! Is prima.
Maar ik vond het voor honderd euro toch wel een beetje duur! (Wim had dit gisteravond via internet geboekt). Daarom maar teruggebeld en uiteindelijk kregen we er  een tientje vanaf. We blijven toch zuinige Hollanders. Eerst zei ze nog, dat we het dan maar moesten annuleren en ergens anders wat gaan zoeken, maar  wat wil je te voet!
Gelukkig hebben we al warm gegeten en nog genoeg brood bij ons, zodat we niet met honger naar bed hoeven.
PS Vergeet niet woensdag 6 april 18.10 uur te kijken naar NPO 2 de EO, geloof en een hoop liefde over Roermond,  daar komen wij in voor.

Vandaag 22 km afgelegd, totaal nu 99 km vanaf Venlo.