Dag 6 van Visé naar Luik/Angleur versie 2

Visé (Richelle was de naam van het dorp) naar Angleur (Met aanvulling)

Jullie mogen rustig ons adres doorgeven, want woensdag zetten de mensen van de EO het op de Facebook-pagina van het programma. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!

De kamer was wel aardig en de bedden uitstekend. We hebben allebei van af een uur of negen aan een stuk geslapen op een sanitaire stop na. Maar dat vinden we normaal.
Het idee dat we gisteren hadden om, als we 's middags warm kunnen eten, dit te doen was dus nog niet zo gek. Gisteravond was er hier helemaal niets te krijgen. Buiten stond een frisdrankenautomaat. 
We waren dus heel blij met de Sittardse boterhammen.  Ze smaakten nog prima, al oogden ze niet meer zo fris.
Na het eten  hadden we toch wel zin in een kopje koffie. Dus maar een rondje dorp doen.
Het zag er uitgestorven uit, maar aan het einde van het dorp kregen we het idee, dat er iets was wat op een café leek. Het was een ijssalon met heerlijke koffie!
Voor vandaag hebben we een adres gebeld uit het boekje van de simt Jacobs-route. Er stond bij dat pelgrims tegen een gift mochten eten en overnachten. Toch maar even teruggebeld. Maar de meneer zei, dat hij te moe was om eten te maken.
We hebben net ontbeten en dit maakte de onvoldoende die gisteren gescoord werd tot een heel dikke voldoende.
Er was een heel aardige mevrouw, die het ontbijt verzorgde. Leuk gesprek met haar gehad. En.... Een verrukkelijk ontbijt met "notermans" broodjes. De insiders weten wel wat dat betekent. Ik vroeg of ze misschien wat bruin brood had. Nee, ze had alleen broodjes, maar ze had voor zichzelf al bruin brood gehad, en dat mochten we wel meenemen. Van de eigenaresse had ze de opdracht gekregen om wat lekkers voor ons mee te brengen. Het werden twee dikke Belgische wafels. Zo zie je maar weer,alles kump good!!!!
We worden heel hartelijk uitgewuifd door Marina (blijkt later door een sms'je van haar bazin) en vervolgen onze weg door de velden van dikke klei. We weten nu wat de belangrijkste eigenschap van klei is: hij plakt heel erg goed. Hier heeft het blijkbaar nog meer geregend dan bij ons. Jullie kunnen je wel voorstellen, dat onze schoenen met de minuut zwaarder worden! We hebben de modder tot aan onze knieën zitten!
Een groot bos wordt de volgende etappe. Er zijn heel grote plakken met mooie witte bosanemonen. Beneden loopt een meanderend riviertje.
We laten Blegny links liggen om vervolgens langs de velden en bossen richting Luik te lopen. Het  wordt wel moeilijker voor ons wheelie in de modder en de plassen. En voor Wim natuurlijk ook.
Af en toe slaat de wheelie om, maar we krijgen hem weer op de wielen! Soms is het pad zo smal dat de Wheelie te breed is en dan met één wiel op de rand loopt en dreigt om te kiepen. Op een bankje langs het modderbad hebben de de heerlijke Luikse wafels verorberd. Een halve maaltijd.

Ik denk dat jullie naast open huizendag vandaag ook open magnoliadag hebben gehad. We hebben vorige week zoveel magnolia's gezien, die op springen stonden, dat die met jullie zonnige weersvoorspellingen allemaal open zijn gegaan.
Hier is de temperatuur prima, maar de zon komt maar af en toe door.    

Een afdaling van 12% brengt ons in een van de voorsteden van Luik, waar één van de fabrieken van Jupiler bier staat. Wat een voorraad staat er. Op de rotonde ervoor staat een een rood koperen brouwketel als rontondeversiering. Heel toepasselijk.
Bij  eerste eetgelegenheid die we tegenkomen, gaan we onze honger stillen. Met goed gevolg.
In het centrum willen we natuurlijk de Sint Jacquescathedral bezoeken.  Als we denken dat we  hem gevonden hebben, blijkt dat het de Sint Paulscathedraal is!
Toch maar al  vast een kaarsje aangestoken. Onze navigatie heeft er moeite mee om de cathedraal van Sint Jacques te vinden .
Na een half uurtje lukt dat. Daar krijgen we ook, na verschillende personen gevraagd te hebben, onze eerste buitenlandse stempel.
Nu hebben we koffiepauze met WIFI, dus we sturen dit bericht al vast, vanavond weten we niet zeker of we WIFI hebben. We moeten nu nog een uurtje lopen.
Om half zes komen we aan bij George Meurs. Een echte caminofan. Hij lijkt erg veel op mijn broer Guus, maar zonder gebit en hij is 84!
We moeten meteen kennismaken en wat drinken. Het moet perse alcohol bevatten, dus we bezwijken voor een donkerbruin Belgisch abdijbier. Hij praat aan een stuk door. 
Hij wijst ons op onze rijkdom, dat we dit samen kunnen, qua  gezondheid, financieel en geestelijk. Maar degenen, die onze eerdere verslagen gelezen hebben, weten dat we daar ons zeer goed van bewust zijn. Dus nu ook!!!
Zijn eerste vrouw is overleden toen ze 34 was, hij bleef zitten met vier kinderen. Daarna trouwde hij een vrouw met drie kinderen, hij redde een meisje van vier jaar uit de Maas, dat vond hij daarna ook een kind van hem en hij adopteerde er nog twee, zodat hij tien kinderen had. En allemaal gestudeerd en goede banen!!!!
Hij is vroeger ook naar Santiago geweest en heeft nu als doel pelgrims onderdak verlenen.
en hij vertelt glimlachend, je ontmoet vele soorten mensen!!!! Wij dus ook!!!
Hij heeft daarvoor 100 meter verder een appartementje. Daar brengt hij ons naar toe. De buitenkant is helemaal beschilderd. Je kunt wel raden waarmee. Allemaal tekens en schelpen van Santiago. Hij is er erg trots op. Zijn volgende doel is hier voor de deur een kapelletje maken voor Sint Jacobus.
De ruimte is niet al te groot, een keukenblokje, een stapelbed en een bank met nog een TV kastje. en een tafeltje. Er is nog een natte ruimte met douche, toilet en wastafel. Er staat ook een centrifuge in, dus meteen maar de boel wassen, in de centrifuge en op de verwarming.
Daarna eten we een boterham met een kopje thee, en daar doen we het dan maar mee vanavond.
We hebben vandaag 22 Kilometer gelopen . Met 99 km die we er op hebben zitten, komen we op
121 totaal.
Morgenvroeg wilden we om  8 uur ontbijten. Maar dat vindt hij wat vroeg, liever half 9. Hij maakt wel wat lekkers klaar. Als ik met hem terugloop om handdoeken te halen die hij vergeten heeft mee te geven, komen we langs de bakker en hij wijst op de deur, dat die pas om 9 uur open is. Dat is dus een mooie tijd om te ontbijten vindt hij, want morgen lopen we toch niet zo ver. Een kilometer of 16, dus hebben we tijd genoeg!
Hij geeft ons nog zijn kaartje met zijn nummer. We kunnen hem bellen als ons iets overkomt. Hij brengt ons dan naar de apotheek, de dokter of het ziekenhuis.